En az 2,5 milyon yıl evvel et tüketmeye başlayan beşerler birinci olarak, yırtıcı hayvanlar tarafından öldürülen göğüslü leşlerinin kemiklerini tüketmiş, akabinde öbür hayvanları avlamaya başlamışlardır.
İnsanlar, öteki birçok canlı çeşidi üzere, kendi cinslerini de avlamış ve tüketmiştir. Günümüzde, ritüel yamyamlık uygulayan kabilelerin yanı sıra, patolojik yamyamlıklar da insan etinin tadına dair tanıklıklar bırakmıştır. Kimi kaynaklar, insan etinin memeliler ortasında en rafine tiplerden biri olduğunu ve tadının, kişinin bedeninin bölgesine, hayat üslubuna ve hatta mevt haline nazaran değişebileceğini ileri sürmüştür.
Yamyamlar insan etinin tadını tanım etti
Paul Raffaele, 2005-2006 yıllarında Smithsonian Dergisi için Papua Yeni Gine’ye bir belgesel gezisi düzenledi. Adada, yakın vakte kadar ritüel yamyamlık uygulayan kabilelerin yaşadığı biliniyor. Bilhassa savaşta yenilen düşmanlarının, bilhassa de “khakhua” ismi verilen büyücülerin, yani topluluklarda kara büyü uygulayan makus niyetli bireylerin tüketildiği kaydedilmiştir. Bu khakhualar, savaşçılar tarafından avlanıp öldürülüp akabinde tüketiliyordu. Paul Raffaele, “Yamyamlarla Yatma” isimli raporunda, yamyam kabileleriyle yaşadığı tecrübeleri ve bu uygulama hakkındaki tartışmaları aktarıyor.
Bailom ve Kilikili isimli iki avcı, cadı olduğundan şüphelenilen bir adamı nasıl öldürdüklerini ve akabinde onu kabilesiyle birlikte deşip yediklerini anlattı. Bu vesileyle, iki yamyam, insan etinin tadının nasıl olduğunu da paylaştı.
Yaşına bağlı olarak, kişinin etinin tadı domuz eti yahut Pasifik’e mahsus genç devekuşunun tadına emsal. Paul Raffaele raporunda, yamyam folklorunda, tüketime hazırlanan adama “uzun domuz” denildiğini belirtiyor. Kabileler, insan etini domuz eti üzere hazırladıkları için, Bailom ve başka savaşçılar, insan etinin tadının genç devekuşu etine benzediğini itiraf ettiler. Avcı Bailom, 20 yıl evvel Paul Raffaele’ye “Beyin benim en sevdiğim şey,” demişti.
New York Times gazetesi muhabiri de tatmış
1930’larda, New York Times gazetesi muhabiri William Seabrook, Batı Afrika’ya bir seyahat düzenlemişti. Bir rapor hazırlamak için bir müddet Guera kabilesinde yaşamıştı. Bu tecrübenin akabinde “Orman Yolları” isimli kitabını yazdı. Guera kabilesi, öldürdükleri rakiplerinin vücutlarını yedikleri ritüel yamyamlık geleneğini sürdürürken, Seabrook da onların itimadını kazanabilmek için düşmanlarının etini tatma yoluna gitmişti.
William Seabrook, Batı Afrika’daki tecrübesinde, “İyi bir buzağı üzereydi, güzel gelişmiş, genç değildi ancak şimdi olgunlaşmamıştı” formunda bir tanımlama yaparak, daha evvel hiç tatmadığı bir et tipi olduğunu belirtti. “İyi gelişmiş bir buzağınınkine o kadar benziyor ki, olağan tat hassaslığına sahip hiçbir insan onu bir buzağınınkinden ayırt edemez” diye yazdı.
Seri katiller de insan etinin tanımını veriyor
Seabrook’un görüşü, seri katillerin sözleriyle de destekleniyor. Örneğin, karısı ve metresiyle birlikte üç bayanı öldürüp yediği bilinen Jorge Negromonte Da Silveira, insan etinin tadının sığır eti üzere olduğunu itiraf etti.
Ünlü seri katil Jeffrey Dahmer da tıpkı iddiayı paylaştı. Öteki seri katiller ise insan etinin tadının domuz eti üzere olduğunu belirtti. 1950’lerde Peru’da sanat eğitimi alırken Arakmbut yamyam kabilesiyle yaşayan Amerikalı sanatçı Tobias Schneebaum da emsal bir görüşe sahipti. Seri katil Peter Bryan ise öldürüp yediği 20 yaşındaki bayanın etinin tavuk üzere olduğunu söyledi.
İnsan etinin tadı, yapılan birçok tanıklığa nazaran, domuz etinden sığır etine kadar geniş bir yelpazeye yayılmaktadır; hatta tavuk tadı bile emsal formda söz edilmiştir. Bu durum, kişinin yaşına, cinsiyetine ve hayat üslubuna bağlı olarak değişkenlik gösterdiğini ortaya koymaktadır. Beslenme alışkanlıkları da bu farkı etkileyen kıymetli bir faktördür. Bir vakitler, bir İngiliz restoranı, sığır eti, domuz eti ve koyun eti lezzetlerini birleştirerek insan etinin tadını tekrar üretmeye çalıştı.
Aktif ve kaslı bireyler ya da ekseriyetle vegan beslenen bireylerde, insan etinin tadının sığır etine daha yakın olması mümkünlüğü yüksektir. Omnivor (her şey yiyen) beslenenlerde ise et tadı, domuz etine misal. Texas A&M Üniversitesi Et Bilimi Kısmı uzmanları, insanların kırmızı et tüketmesinin, tıpkı sığır etindeki üzere, miyoglobin isimli bir protein sayesinde mümkün olduğunu belirtiyor. Lakin her bireyin beslenme sistemi, kas kütlesi ve hayat usulüne nazaran tadı sığır etinden farklı olabilir. Yaş ve cinsiyet de kıymetli faktörler ortasında yer alıyor. Ünlü bir yamyamın itirafına nazaran, genç bir bayanın eti daha yumuşak olup, tavuk üzere bir tadı vardı.