İSTANBUL – Emek Partisi (EMEP) Genel Lideri Seyit Aslan, yeni tahlil sürecine ait yaptığı değerlendirmede, “Devlet Bahçeli’nin başlatmış olduğu, şimdi tam isminin konmadığı, ucu açık olan, süratli ilerleyen lakin somut adımların atılmadığı bir periyottan geçiyoruz” sözlerini kullandı. Abdullah Öcalan’ın davetini ve PKK’nin ateşkes ilan etmesine değinen Aslan, “Kandil, Öcalan’ın davetine olumlu karşılık verdi. İktidar açısından şimdi somut bir adım kelam konusu değil” dedi.
Seyit Aslan, CHP lideri Özgür Özel ile yaptıkları görüşmeyi, EMEP tarafından başlatılan ‘Barajsız sendika, yasaksız grev, garantili iş’ kampanyasını, Kürt probleminde devletin atılması gereken adımları, kayyım ve HDK operasyonlarıyla ilgili görüşlerini anlattı…
Ferhat Yaşar’ın sorularını yanıtlayan Seyit Aslan, devletin somut olarak attığı hiçbir adım olmadığına dikkat çekti. Devlet Bahçeli’nin 22 Ekim’de Öcalan’a yaptığı davetin akabinde başlayan İmralı görüşmeleri ve İmralı heyetinin çeşitli bölümlerle yaptığı ziyaretler devam ederken, 18 Şubat’ta İstanbul’da HDK’ye operasyon düzenlendi. Operasyonda ortalarında EMEP İstanbul İl Başkanı Sema Barbaros Durmuş’un da olduğu 30 kişi tutuklandı. Bunları nasıl değerlendiriyorsunuz?
Devlet Bahçeli’nin başlatmış olduğu, şimdi tam isminin konmadığı, ucu açık olan, süratli ilerleyen ancak somut adımların atılmadığı bir devirden geçiyoruz. Öcalan bir açıklama yaptı ve PKK’nin kendisini feshetmesi davetini yaptı. Kandil, Öcalan’ın davetine olumlu cevap verdi. İktidar açısından şimdi somut bir adım kelam konusu değil. İktidar ve Devlet Bahçeli, Kürt problemindeki yaklaşımları ve bakışları nedeniyle bugüne kadar atmış oldukları adımlara baktığımızda tahlilden yana bir süreç olmadığı ortadaydı. Anayasa Mahkemesi’nde HDP için açılan kapatma davasından tutun da parlamentodaki DEM Parti’ye dönük yaklaşımlar ortadayken, milletvekillerin fezlekelerini her gün Meclis’e taşıyan, kayyımlar atayan, AYM ve AİHM’nin vermiş olduğu kararlara karşın Selahattin Demirtaş ve Seyahat Davası tutuklularını cezaevinde tutan bir anlayış vardı.
Bu anlayış aslında şu an pratik olarak bir adım atmış değil. İktidarın sorunu çözmek üzere ya da attığı adımlar yanında öbür tarafta kendi varlıklarını ve egemenliklerini devam ettirmek için baskıcı bir politikayı da elden bırakmadıklarını görüyoruz. Bizim vilayet liderimiz HDK operasyonunda tutuklandı. Yalnızca HDK operasyonu değil emek, demokrasi, özgürlük isteyen, barış isteyen, işi ve ekmeği için gayret edenlere yapılmış bir operasyon. Bütün muhalefeti tıpkı torbaya koyup yapmış olduğu operasyonu, ‘Ben ne diyorsam onu kabul edeceksiniz. Muhalefet de, muhalefet yapacaksa benim istediğim üzere muhalefet yapacak’ iletisi olarak okuyoruz. CHP’ye dönük operasyonları da bunun bir modülü olarak görebiliriz. Hiçbir şeyin kendi denetimlerinin dışına çıkmasını istemeyen baskıcı ve tek adam idaresi var. Ortadoğu’da yaşanan gelişmelere baktığımızda, bilhassa Suriye’deki sürecin Türkiye üzerinde bir yük oluşturduğu açık. Rojava sorunu, ‘İran’a sıra gelecek. Kürtlere yeni alanlar açılacak’ tartışmaları ile birlikte düşündüğümüzde ‘yapmasa bile yapıyormuş üzere yapacak’ iktidar ve ortakları. Şimdilik Kürt sıkıntısına dair kelamdan diğer ortaya konmuş bir şey yok. Pratik olarak atılmış bir adım yok.
Atılması gereken adımlar nedir?
En azından silahların susması ve bu problemin detaylı olarak konuşulmasını fırsat olarak kıymetlendirmek gerekiyor. Kürt siyasetçilerin yargısız biçimde içerde olması sona erdirilmeli. Bir an evvel hasta ve siyasi tutsaklar bırakılmalı. Bu saatten sonra hiçbir kayyımın atanmaması, atanan kayyımların da geri alınması gerekiyor. İçerde ve dışarıda operasyonlara son verilmeli. Ülkede demokratik bir ortam, bölgede barış için adımların atılması gerekiyor. Somut olarak bunlar olmadıktan sonra iktidarın ya da devletin adım atıp atmayacağını nasıl görebiliriz?
Bir yandan çatışma ve kayyım atamalarının sürdüğü öbür yandan görüşmelerin olacağı bir süreç mi yaşanacak? Öcalan’ın PKK’ye kendini feshetme daveti ve PKK’nin ise ateşkes ilan ettiklerini duyurmasının akabinde kayyım ve siyasi operasyonları bitecek diyebilir miyiz?
Taraflar ortasında 1993’ten beri süren görüşmeler var. Bilhassa Özal periyodundan beri devletin Kürt siyasetçilerle görüşmeler yaptığını, bazen çeşitli nedenlerle görüşmelerin kesildiğini gördük. Bugün gelinen noktada bir taraftan görüşme, başka taraftan karşılıklı çatışmayı tırmandıran gelişmeler ortaya çıkıyor üzere gözükse de şu anda bizim gördüğümüz Kürt hareketinin bu türlü bir çatışma ortamını yaratmaktan kaçındığı ve bu türlü bir çatışmanın içerisine girmedi tarafında. Uzun vakittir bu bu türlü. Burada Öcalan’ın davetiyle bir defa daha Kürt hareketi adım atıyor lakin devlet bu adımları atma konusunda pratik bir tavır içerisinde değil. Bu, işi zorlaştırır. Siz artık yalnızca barış diyerek hiçbir adım atmazsanız bunun bir gerçekliği olmaz.
Kayyım ve operasyonlar için ise bitti demek çok mümkün değil. Her an kayyım da yeni siyasi operasyon da gelebilir. Bir sabah uyandık, Beykoz Belediye Lideri’nin sabaha karşı gözaltına alındığını öğrendik. Kayyımlar, gözaltılar olmayacak demek, gerçekçi değil. İktidarın demokratikleşme, hak ve özgürlükleri genişletme, seçilenlerin iradesine hürmet gösterme konusunda çok istekli olmadığını görüyoruz.
Kürtlerle barış, muhalefetle ‘savaş’ mı olacak?
Cumhuriyetin yüz yıllık devrine bakarsak, iktidarların hâkim siyasetlerini rahatlıkla hayata geçirebilmeleri için iç ve dış düşman yaratma konusunda epeyce yetenekli olduğunu görüyoruz. Periyot dönem Kürtler, devir periyot de sosyalistler düşman olmuştur. Bir periyot FETÖ olmuştur. Bir bakarsın Yunanistan dış düşman olmuştur. Bazen İran, bazen Irak olmuştur. Türkiye’de iç ve dış düşman arayışı bitmez. Neden bitmez? Zira düşman yaratmak, demokratik olmayan bir ülkede egemenlerin kendi iktidarlarını sürdürebilme araçlarının biri haline geliyor. Kürt sorunun tahlili, demokratikleşmenin süratlice yapılması konusunda taleplerimizi ısrarla ileri süreceğiz. Ancak bu sorun ‘asgari olarak’ çözüldüğünde ülke demokratikleşecek diye bir kural yok. Türkiye’nin demokratikleşmesi için Türk ve Kürt halkının, bütün ezilen ve sömürülenlerin ortak bir çabasına muhtaçlık var.
Kürt sorunu, emekçi sınıfının ve işçilerin uğraşında iktidarlar için daima bir araç haline geldi. Bir grevde, direnişte, hak alma uğraşında işverenin ve iktidarın birinci söylediği şey, ‘Aman bu teröristlerle yan yana gelmeyin, bunlar sizin aklınızı çeler, sizi kandırırlar’ üzere tabirler olur. Hak aramayı terörle ilişkilendirirler. Antep’te yaşananlarda gördük. Hak aramayı anarşistlikle, ‘bölücü terörle’ ilişkilendirerek ‘sizin ne işiniz var bunlarla?’ diyerek personellerin hak arama gayretini bastırmaya çalışıyorlar. İktidarın bu ötekileştirici ve emekçilerin gayretini bölmeye yönelik argümanları bütünüyle bitmese de zayıflamış olacak. Sınıf uğraşı açısından yeni bir sürecin adımlarının imkanları ortaya çıkabilir. Daha rahat konuşmak, tartışmak, suçlanmamak açısından bu süreci önemsiyoruz.
Seyit Aslan, “Türkiye’de iç ve dış düşman arayışı bitmez” dedi. CHP lideri Özgür Özel, 26 Şubat’ta partinizin genel merkezini ziyaret etti. Görüşmede hangi mevzular gündeme geldi?
Çözüm süreci tartışmaları dahil olmak üzere, Ekrem İmamoğlu’nun adaylık süreci başta olmak üzere parti olarak sendikal haklar için yürüttüğümüz kampanyaları konuştuk. Her şeyden önce ana muhalefet partisi dahil Türkiye’de ortak bir uğraşın yürütülmesi gerektiği üzerinde duruldu. Partilerin mahallî seviyede birlikte çalışmasını değerlendirdik. İstanbul Vilayet Liderimiz Sema Barbaros Durmuş’un HDK operasyonu kapsamında tutuklanmasını nedeniyle Sayın Özgür Özel’in bir geçmiş olsun dilekleri oldu. Dayanışma içerisinde olacağımızı söyledik.
Hayat pahalılığı giderek emekçi ve işçilerin geçimini zorluyor. Bununla birlikte grev kararı alan ve aylarca çaba eden personellere yönelik akınlar da arttı. Siz de işçilerin uğraşını yakından takip ediyorsunuz ve gündeme getiriyorsunuz. Emekçilerin hak kayıplarına ait verdiği çabayı nasıl yorumluyorsunuz?
Türkiye’de bilhassa 12’nci kalkınma planı, Orta Vadeli Plan (OVP) ve Mehmet Şimşek’in programları fakirden alıp zengine vermenin ismidir. Bu önemli bir fakirleştirmeyi beraberinde getiriyor. Türkiye’de şu anda kayıt dışı olarak çalışan emekçi sayısı yaklaşık 30 milyondur. Zati taban fiyat çalışan çalışanların yüzde 60’nın ortalama maaşı haline gelmiştir. Sendikalı olan emekçi sayısı yüzde 9’dur. Yalnızca yüzde 5’i toplu mukavele hakkından faydalanıyor. Bu yüzde 5 olan kesim yoksulluk hududuna yakın bir fiyat alıyor. Kamu personelinin ortalama maaşı da 25-35 bin bandı ortasındadır. Evvelden kamu emekçisi denince, her türlü teminatı olan, uygun bir fiyat alan, yeterli şartlar altında çalışan bir personel profili vardı. Lakin artık bunlar kalmadı. Özel dal ile kamu çalışanları ortasındaki farklar ortadan kalkmış durumda.
Böyle olunca çalışanların örgütlenmesi ve gayreti de kaçınılmaz. Son vakitlerde artan personel direnişleri de bunlara bağlı. Evvelce çözerse Erdoğan çözer, fiyatları yükseltirse Erdoğan yükseltir durumu hakimdi fabrikalarda. Fakat artık Erdoğan’ın giderek inandırıcılığını kaybettiği, emekçi sınıfının ise gayret ederek haklarını elde ettiği bir sürece girildi. İktidar, programını en yırtıcı biçimde uygulamak için grevleri yasaklıyor, direnişte olan personellere kolluk güçleriyle müdahale ediyor, aksiyonları, şovları yasaklıyor, sendikacıları tutukluyor. BİRTEK-SEN Genel Başkanı Mehmet Türkmen uyduruk münasebetlerle tutuklandı. Bütün bu baskılar ve yasaklamalar karşısında direnen ve çaba eden emekçi sınıfımız var.
20 Şubat’ta partiniz ‘Barajsız sendika, yasaksız grev, teminatlı iş!’ kampanyasını başlattı. Kampanya sürecinde neler yapılacak? Nasıl bir yol haritası isleyeceksiniz?
Akademisyenler ve sendika uzmanlarıyla bu türlü bir kampanyayı başlattık. Biz alışılmış bu çalışmayı evvel emek örgütleri, akademisyenler yapsın diye çok uğraştık. Ancak bir çıkış göremedik. Sonuçta bu kampanyayı parti olarak yapmaya karar verdik ve kampanyayı grevde olan bir işyeri önünden ilan ettik. Akademisyenler, sendikalar ve emek örgütleri, çalışanlar bu işin içinde olacaklar. Çalışmayı süratle örgütleyeceğiz. Bugünkü resmi kayıtlara nazaran 16 milyon 500 bin çalışanın yalnızca 2 milyon 500 bini sendikalı. Ancak biz biliyoruz ki göçmenlerle birlikte 30 milyonu aşkın iş gücü var.
Erdoğan devrinde 200 bin emekçinin grevi yasaklandı. Hak talep eden her personel, işveren tarafından işten atıldı. Kitlesel işten atılmalar oldu. Biz talepleri görünür kılmak için yola çıktık. Bildirilerimiz, afişlerimiz var. taleplerimiz.net diye bir site de oluşturduk. Toplumsal medya hesapları var. Sitede yapılan etkinlikler, çalışmalar yer alıyor. Sendikacıların, akademisyenlerin, hukukçuların, sendika uzmanlarının, çalışanların fikirlerini yazacakları, tartışacakları imkanlar var. Site tartışma platformu olarak devam edecek. Bu 12 günde yüzlerce personel ile buluştuk. Bu kampanyanın ne kadar hakikat ve devrine uygun olduğunu gördük. Bunu bir kanun tasarısı haline getirerek, binlerce emekçinin imzasıyla parlamentoya götürmek istiyoruz. Cumhuriyet Halk Partisi ile yaptığımız görüşmede kendileri de imza vereceklerini, başka partileri de kanunun Meclis’te kabul edilmesi için ikna edeceklerini söyledi. Daha evvel kayyımların yasasını değiştirmek için ortak bir görüş birliği oldu. Artık ise personellerin talepleri için ortak bir görüş var. Kanunun çıkma ihtimali var. Biz de bunu zorlayacağız.
